De opgave was een intieme omgeving te scheppen voor mensen die een cruciale, existentiële ervaring te verwerken hebben: de confrontatie met kanker. Deze centra bieden mensen die aan kanker lijden de mogelijkheid zichzelf te informeren, troost te vinden bij lotgenoten, zorg en ondersteuning te krijgen bij de vele praktische problemen die ziekte met zich meebrengt. Het programma van een Maggie Centre is strikt en voorziet in een reeks huiskamers en grotere gemeenschapsruimtes. Er is een bibliotheek, er is ruimte voor ontspanning. Uitgangspunt is de overtuiging dat mensen die leven met kanker baat hebben bij psychosociale steun in een empathische omgeving. Maggie’s Centres worden gebouwd op het terrein van ziekenhuizen of in de onmiddellijk nabijheid ervan. Hun uitstraling contrasteert meestal sterk met de architectuur van de geïnstitutionaliseerde gezondheidszorg, in Groot-Brittannië – het enige land waar deze centra tot nu toe zijn gebouwd – meestal vertegenwoordigd door brute, grijze betonkolossen.
Koolhaas’ Maggie’s Centre in Glasgow is een waardevolle toevoeging aan de intussen bijzonder diverse centra die eraan vooraf gingen. Het is een gebouw van een laag. De kamers, die met elkaar in open verbinding staan, liggen in een ring rondom een binnentuin. Gelegen op een heuvel bieden de kamers uitzicht op het terrein van het Gartnavel hospital en op de stad. Hoewel het lijkt alsof de verschillende ruimtes op een willekeurige manier zijn gearrangeerd, blijkt er juist sprake van een nauwkeurig overwogen compositie die beantwoordt aan de eisen en functie van een Maggie’s Centre. Deze opzet minimaliseert de noodzaak van gangen en hallen zijn in het ontwerp vermeden.
De bouw van een Maggie’s Centre zou ook in Nederland niet misplaatst zijn. Ook hier voorziet het medisch bedrijf, hoe fundamenteel de rol daarvan bij het bestrijden van kanker ook is, maar in een beperkt aantal behoeften van degenen die eraan lijden, en ook hier horen het geven van voorlichting en, belangrijker nog, het bieden van de mogelijkheid zichzelf voor te lichten en te steunen op de ervaringen van lotgenoten, daar meestal niet bij.
