Dit boek behandelt werk en opvattingen van het architectenbureau ZZDP. Tot op de huidige dag wordt de basisfilosofie bepaald door de opvattingen van de oprichter Piet Zanstra, die al in de jaren dertig furore had gemaakt als architect-ondernemer. ZZDP gaat uit van de eigen verantwoordelijkheid van de architect, die een zo hoog mogelijke architectonische kwaliteit na moet streven. Ideologische en theoretische bespiegelingen spelen daarbij een ondergeschikte rol: de ontwerper dient zich zakelijk en pragmatisch op te stellen. Deze opstelling maakt het ZZDP mogelijk nauw samen te werken met commerciële projectontwikkelaars.
Aanvankelijk legde het bureau – toen nog onder de naam Architecten P. Zanstra – zich vooral toe op woningbouw, wat resulteerde in projecten als de woningen aan de Segbroeklaan en in de wijk Duttendel in Den Haag. In de loop van de jaren zestig breidde het palet aan opdrachten zich geleidelijk uit. Zanstra’s eerste niet-woningbouwprojecten betroffen wijkgebonden voorzieningen zoals kerkgebouwen en winkelcentra. Daarna volgden veel opdrachten voor kantoren. Vroege voorbeelden zijn het kantoorgebouw Zorgvliet en het hoofdkantoor van TNO in Den Haag.
De noodzaak snel en veel woningen te bouwen resulteerde in experimenten met industriële bouwsystemen. Om de alsmaar grotere productie te kunnen bijbenen werden in verschillende plaatsen satellietbureaus opgericht. In de jaren zeventig ontstond de behoefte het intussen uit tal van ontwerpers bestaande bureau te stroomlijnen. Op basis van een duidelijke bedrijfsfilosofie zou het werk van het bureau een herkenbare signatuur moeten krijgen. Het instorten van de woningmarkt aan het einde van de jaren zeventig maakte de kantorenbouw tot het speerpunt van deze ambitie.
N. Mens, ZZDP architecten-ondernemers, Rotterdam 2004 / 010 Publishers
Het boek kwam tot stand in opdracht van ZZDP Architecten